donderdag 11 mei 2017

Wat later...


Het is lange tijd stil geweest op de blog. 't Ja het loopt niet altijd van een leien dak.
De voorbije periode was voor mij niet van de poes. Gelukkige waren er heel wat mensen die lieten voelen dat ik op hun steun kon rekenen. Vergeten we vooral onze mopsen niet. Er ging geen dag voorbij of er had iemand gemaild, gebeld of op bezoek geweest.
Dat gaf een echt leuk gevoel.
Echt veel moed om iets te doen zat er echter niet in.
Bij deze tracht ik deze leegte op te vullen.

De kunstveiling is echt naar wens verlopen. We mochten rekenen op heel wat belangstelling. Onze veillingmeester had zijn beste beentje vooruit gezet.  Ook Martine en Bertje waren druk in de weer bij het afrekenen van de gekochte kunstwerken. En ons  Veerle had het zelf héél druk.

Eens deze activiteiten achter de rug kon men de niet verkochte werken nog via de web kopen. Ook dit kende enig succes.

Een klein aantal werken vond geen koper. Nu is de koop wel afgesloten.
In totaal werd er voor  €5500 gekocht.
Dit is toch een reuze bedrag niet?
Fier als een gieter pronken wij nu allen met een werk aangekocht ten voordele van " Kom op tegen Kanker".
Dit krijgt wel een ereplaatsje in ons huis.

Bij deze een welgemeende dank aan allen die ons geholpen hebben waaronder het gemeentebestuur en tal van vrienden en sympathysanten.

Laat mij vooral niet vergeten het werk dat kon gewonnen worden. Bij aankoop van een lotje aan € 5 maakte men kans een kunstwerk te winnen. Met de wandeling op 1 mei was de trekking.
Henriette Van Der Elst was de gelukkige winares. Veel geluk ermee!


Even Poëzie




Nee, ik ben niet alleen
Ik voel mij door God en gebod verlaten,
alleen op de wereld, verloren en verdwaald!
Ik vind de weg door het bos niet meer.
Jaloers raak ik, op zij die wel kunnen en doorgaagaan.
Ik blijf achter, alleen en verlaten!
Afgunst is mijn deel.
Een frisse wind waait binnen, een stoel is bezet...
Even medelijden, medeleven straalt uit.
Onzichtbare tranen lekken, vanbinnen.
Onuitgesproken woorden begrepen
stilte en blikken worden verstaan.
Spontaan vertellen, contact van oppervlakkig tot diepgaand.
Een jojo van lachten, tranen, plagen, ernst.
Ik wankel maar val niet, schouders dragen mij.
Vooruit!  bevelen zij .
Vechtlust komt boven.
Ik vind het pad.
Een uitgestoken hand grijpt me vast.
Een steun!
Warmte stroomt binnen.
Nee, ik ben niet alleen.