Dé spinningmarathon

Voilà, onze eerste spinningmarathon is een feit.  Nu kunnen we ook een spinnewiel meenemen maar daarover zal die marathon niet gaan, denk ik.
Er komt toch heel wat bij kijken. Drankjes maken, hapjes uitproberen en wat daarbij hoort, is ... het proeven van al dat lekkers. En om iets goeds te vinden hebben we dikwijls moeten proeven hm. Kieskeurig waren we dus met een reden.
Héél leuk voor ons dat we de locatie van Go Well mogen gebruiken.
En onze lijst met deelnemers zit aardig vol. Wij hopen dat iedere deelnemer zijn beentjes goed insmeert, goed schoeisel aandoet, liefst geen sandalen.
Toch wel vermelden dat iedereen het op eigen kunnen kan meedoen. Dus mensen niet bang zijn. Gewoon doen. En gaat het te rap, te hard, dan een tempootje lager en een drukje minder. Vergeet niet: "meedoen is belangrijker".
Het gezelschap en het contact staan vooraan op de lijst.
Deze avond gaan de rol-mopsjes al zoveel mogelijk klaar zetten. En plezier maken staat ook genoteerd.
Nadien wat energie opdoen zodat we morgen paraat zijn.

11 september 2016

Vandaag is het de verwelkoming van de nieuwe inwoners. Ook kunnen zij en de Hernenaren genieten van de streekproducten. Het klooster leent zich uitstekend voor deze onderwerpen.
Als we Franksken mogen geloven, zal het droog blijven.
Ons Veerle loopt heel actief rond met haar tabletje om inschrijvingen te noteren voor de spinning.
Niemand ontsnapt eraan. Zij heeft er talent voor!
 Ondertussen staan we daar ook met ons kraampje. De grootste opbrengst is ook voor kotk.

En laten we Martine maar genieten van haar wafel met slagroom. Het kan maar smaken. Ook hier is het weer een spelbreker nondepietjes. Het regent juist op het uur waarop de mensen uit hun huisje komen.
Terwijl de kramen zich opstellen, is ook Pass the Pease bezig met zich te installeren. Zij gaan voor de muziek zorgen. De voltallige ploeg kijkt er naar uit.
Tijdens de pauze worden de winnaars van onze fotowedstrijd bekend gemaakt. Onschuldige handen en ogen hebben de rangschikking bepaald.
De plaatselijke omroepster maakt de volgorde bekend.
Het tweede deel van het optreden komt eraan. Zij geven het beste van zichzelf.Het is dan ook het prille begin van hun openbare optredens. Ondertussen probeert het schuchtere zonnetje toch wat stralen naar beneden te gooien.
Moet het verteld worden dat er wat afgedronken wordt? Dat zullen we merken bij het afbreken.
De spinning kent succes. De plaatsen geraken stilaan ingevuld. Wij voelen het tintelen in onze botten: het gaat een succes worden.

4 september 2016

Ronquières, wij komen er aan!

De dagen ervoor konden we genieten van een zonnig weertje. En wij duimen dat ze  blauw zien opdat het op zondag ook zonneschijn zou zijn.
Maar het baatte niet! Amper 5km verder reden we al in de regen. En wat stilletjes begon werd algauw een fikse bui waar je echt doornat van werd.
Echte fietsers geven niet zo vlug op  en wij, hoofd naar beneden, sterk doortrappen op de pedalen. Aan de eerste overweg liep het ook nog even mis: de donder en onweer bracht de treinsignalisatie in de war. De slagbomen bleven daardoor netjes beneden.
De alertheid van Martine gebood ons rechtsomkeer te maken richting Edingen. Op deze manier komen we ook aan het aantal kilometers he! Na een halfuurtje konden we de hemelse douche vaarwel zeggen. Gelukkig! Allemaal goed nat maar toch blij om te fietsen tussen de bomen en op landwegen.

Bergop en bergaf, zoals het hier in de streek de gewoonte is, met telkens een mooi uitzicht gaf ons rust en genot met elkaar op stap te zijn. Al keuvelend, babbelend, pratend, lachend kwamen we zoetjes aan dichter bij ons doel. De picknickplaats was ook vlug gevonden én het was droog.
Nieuwsgierig zoals we zijn eventjes neuzen wat de andere mee had als picknick. Receptjes uitwisselen, gebruik van kruiden bespreken, toevoegen van extra groenten overleggen hoorde daar allemaal bij.

 En dan staan we aan het Hellend vlak van Ronquières. Het was er zo verlaten, we konden niks bezoeken of uitleg vragen. Door onze kennis tezamen te leggen, kwamen we tot een vrij goed geheel. Hoe zeggen ze dat? "Samenwerkende vennootschappen"?

En kijk daar liep er een "lokale" gids, die er toch iets meer van wist, rond.

Het was hm  vrij frisjes, een excuus is rap gevonden, en daarom zochten we een plek om even op te warmen. Wat kan er dan beter smaken dan een kriek, dan toch voor één iemand, uit de groep.
En er zijn er ook die (weer eens) als een landloper op stap zijn. Het dient gezegd: het was een groep die vlot met elkaar overweg konden en op elkaar konden rekenen. Er werd gezorgd dat iedereen tevreden was.
Met de geur van de mosselen nog in de neus, we hadden een halt in het enige restaurant, sprongen we terug op ons stalen ros.
De terugweg verliep even vlot en het eindpunt was in Kokejane. Daar verwelkomden wij dan onze marktkramers. Even gezellig nakaarten bij een lekker drankje, maakte deze dag tot een fijne herinnering.