Opnieuw in actie

Een welverdiende rustpauze is achter de rug. En alle Rol-Mopsen hebben ervan genoten. Een vakantieland naar keuze, in de zon, met familie, vrienden of met zijn tweetjes...heeft weer energie gegeven.
Stil werd er niet gezeten! De Lifeboks is gestart. En alle begin is moeilijk. We stellen vast dat er héél wat schroom is. Nochtans kan deze praatgroep een goede uitlaatklep zijn. Of je nu luistert, zwijgt, praat, actief meedoet, alles kan!
De tweede lifeboks bracht dan wel al meer volk op de been. Daar zat de kiné voor iets tussen. Welke spieren we moeten activeren of op peil houden legde Stijn ons uit. Eén belangrijke regel: je moet altijd binnen je pijngrens blijven. Voilà dat weten we dan weer.
De volgende datum ligt ook al vast: 20 februari 2017 met als thema: "Voeding bij zwaar zieke en kankerpatiënten". Iedereen welkom en inkom is gratis.




Ondertussen vliegt Veerle erin als een turbo. De kunstveiling vraagt dan ook veel aandacht en organisatie. Daar zijn we volop mee bezig.Een heleboel werken hebben we gekregen. Deze worden per opbod verkocht op de kunstveiling. Echt benieuwd naar dit evenement. Een preview is er op zaterdag 18/03 en zondag 19/03. De veiling start om 16u. Ook hier is iedereen welkom!

Maar vergeten we zeker onze wandeltochten niet. Elke maand eentje om er de fit in te houden, is echt niet teveel he! Dus, schiet jullie wandelschoenen aan, ne warme frak en een wollen muts en handschoenen en stap maar mee voor het goede doel. Denk eraan: je doet aan verschillende goede werken dan.
 Eén: je steunt er Kom op tegen Kanker mee
 Twee: je blijft fit en doet energie op
 Drie: je kweekt een gezonde eetlust.
Onze wandelingen/uitstappen liggen vast voor het ganse jaar. Dus inschrijven op de kalender en mee komen wandelen.

Nu komt er nog een groot nieuwtje: Door ons project, fietsen naar de klaagmuur, komen we op de tv.
Martine had iets opgevangen: " Cath Luyten zoekt mensen met een plan". En hop wij hebben ons ingeschreven bij Cath Luyten. Wonder boven wonder  werden we geselecteerd. Hoe het verder gaat verlopen, is voor ons nu ook nog een vraag.
Feit is dat onze tocht vast staat: we vertrekken op zondag 11 juni 2017. Dit zal gepaard gaan met wat luister, vertier en plezier. Het gehele concept staat nog in kinderschoenen en moet nog uitgewerkt worden.
Martine heeft al de aanzet gegeven door de volledige route uit te kienen en samen hebben we deze dan uitgeschreven. Jongens, je staat versteld hoeveel bergen er zijn. En wij moeten er daar een aantal opklimmen!!! Amai de beentjes.
De voorbereidingen zijn dus gestart.

1 oktober 2017

D-Day! Veerle, Bertje, Martine en ik zijn paraat. Een paar zijn wel een beetje nerveus. Maar wees gerust alles zal "op wieltjes" lopen. Daarvan zijn we zeker.
Tafels placeren, glazen zetten, fruit snijden, ... Er wordt niets vergeten (hopelijk).
En daar komen onze eerste sportievelingen. De ene al geruster dan de andere: "ik heb dat nog nooit gedaan", "Oei dat is al zo lang gelden", "Poech, ik doe dat elke week"... . Ook de lei(ij)der van de eerste sessies staat klaar. Wilfried zal ook zweten. Fietsen worden aangepast aan de berijder. Algauw is het startsein gegeven. Op het ritme van de muziek wordt er kennis gemaakt met de "spinning".
We zijn vertrokken!

Ondertussen worden de drankjes klaargemaakt . Even proeven en voilà. Onze mannen tonen zich ook actief bij de organisatie. Ook leren we nieuwe mensen kennen, komen we klasgenoten van het eerste uur tegen. Leuk!
En dat spinning  niet zo zwaar is, kan je vaststellen....
Ondertussen komen de volgende gasten ook al binnen gevallen.

Met vernieuwde energie smijt Wilfried zich terug in de strijd. De muziek laat zich horen. Weer wordt er gezweet, getrapt, rapper, trager, harder, zachter,...
De renners hebben ook hier energie teveel want er wordt nog ijverig gelachen en verteld. 't Ja dat vraagt om intensere oefeningen. Amai, we hadden beter onze mond gehouden. Of is dit onze straf???
En door al die verbruikte energie, moet er wat gedronken worden. Daar zorgen Bertje en Martine voor. De rolmopsendrank gaat vlot over de toonbank. Benieuwd of daarvan de recuperatie wat vlugger gaat.

 Gelukkig voor de meester in 't vak komt er aflossing. Je kan onmiddellijk vaststellen dat er opnieuw van katoen gaat gegeven wordt. Stefan ziet het volledig zitten en gunt het publiek geen rust. Een oefening hier, eentje daar, dan de benen los zwaaien, de spieren versoepelen en we kunnen vertrekken.
Hoeveel kilometers er vandaag afgelegd in de wielen zitten, is een vraag. In ieder geval het zullen er vele zijn.

 En je ziet: spinning is voor jong en oud. Iedereen kan meedoen op eigen kracht. Proficiat Wies, je was onze jongste deelnemer. Jij geeft het voorbeeld. Proficiat.
Een voorbeeld aan eenieder voor de volgende editie.
Geniet van enkele beelden.

 En we mogen zeker onze derde vrijwilliger niet vergeten, Laurent. Hij kwam de ploeg van de specialisten versterken of liever gezegd aflossen. Ook de fietsers van het laatste uur gaven het beste van zichzelf en gingen er voluit voor. De jongere editie van de specialisten laat zien en voelen wat hij in zijn benen heeft. Er wordt "gevlogen".

De eerste spinningmarathon was een succes. Alle deelnemers waren tevreden, een "after-party" bij een glaasje was leuk, een babbeltje deed deugd. Een nieuwe afspraak werd gemaakt: de eerste zaterdag van oktober 2017 komt de tweede editie van de spinningmarathon en wie weet...is het een specialeken...rara. Volgt ons zeker via de verschillende kanalen van de Rol-Mopsen.

Dé spinningmarathon

Voilà, onze eerste spinningmarathon is een feit.  Nu kunnen we ook een spinnewiel meenemen maar daarover zal die marathon niet gaan, denk ik.
Er komt toch heel wat bij kijken. Drankjes maken, hapjes uitproberen en wat daarbij hoort, is ... het proeven van al dat lekkers. En om iets goeds te vinden hebben we dikwijls moeten proeven hm. Kieskeurig waren we dus met een reden.
Héél leuk voor ons dat we de locatie van Go Well mogen gebruiken.
En onze lijst met deelnemers zit aardig vol. Wij hopen dat iedere deelnemer zijn beentjes goed insmeert, goed schoeisel aandoet, liefst geen sandalen.
Toch wel vermelden dat iedereen het op eigen kunnen kan meedoen. Dus mensen niet bang zijn. Gewoon doen. En gaat het te rap, te hard, dan een tempootje lager en een drukje minder. Vergeet niet: "meedoen is belangrijker".
Het gezelschap en het contact staan vooraan op de lijst.
Deze avond gaan de rol-mopsjes al zoveel mogelijk klaar zetten. En plezier maken staat ook genoteerd.
Nadien wat energie opdoen zodat we morgen paraat zijn.

11 september 2016

Vandaag is het de verwelkoming van de nieuwe inwoners. Ook kunnen zij en de Hernenaren genieten van de streekproducten. Het klooster leent zich uitstekend voor deze onderwerpen.
Als we Franksken mogen geloven, zal het droog blijven.
Ons Veerle loopt heel actief rond met haar tabletje om inschrijvingen te noteren voor de spinning.
Niemand ontsnapt eraan. Zij heeft er talent voor!
 Ondertussen staan we daar ook met ons kraampje. De grootste opbrengst is ook voor kotk.

En laten we Martine maar genieten van haar wafel met slagroom. Het kan maar smaken. Ook hier is het weer een spelbreker nondepietjes. Het regent juist op het uur waarop de mensen uit hun huisje komen.
Terwijl de kramen zich opstellen, is ook Pass the Pease bezig met zich te installeren. Zij gaan voor de muziek zorgen. De voltallige ploeg kijkt er naar uit.
Tijdens de pauze worden de winnaars van onze fotowedstrijd bekend gemaakt. Onschuldige handen en ogen hebben de rangschikking bepaald.
De plaatselijke omroepster maakt de volgorde bekend.
Het tweede deel van het optreden komt eraan. Zij geven het beste van zichzelf.Het is dan ook het prille begin van hun openbare optredens. Ondertussen probeert het schuchtere zonnetje toch wat stralen naar beneden te gooien.
Moet het verteld worden dat er wat afgedronken wordt? Dat zullen we merken bij het afbreken.
De spinning kent succes. De plaatsen geraken stilaan ingevuld. Wij voelen het tintelen in onze botten: het gaat een succes worden.

4 september 2016

Ronquières, wij komen er aan!

De dagen ervoor konden we genieten van een zonnig weertje. En wij duimen dat ze  blauw zien opdat het op zondag ook zonneschijn zou zijn.
Maar het baatte niet! Amper 5km verder reden we al in de regen. En wat stilletjes begon werd algauw een fikse bui waar je echt doornat van werd.
Echte fietsers geven niet zo vlug op  en wij, hoofd naar beneden, sterk doortrappen op de pedalen. Aan de eerste overweg liep het ook nog even mis: de donder en onweer bracht de treinsignalisatie in de war. De slagbomen bleven daardoor netjes beneden.
De alertheid van Martine gebood ons rechtsomkeer te maken richting Edingen. Op deze manier komen we ook aan het aantal kilometers he! Na een halfuurtje konden we de hemelse douche vaarwel zeggen. Gelukkig! Allemaal goed nat maar toch blij om te fietsen tussen de bomen en op landwegen.

Bergop en bergaf, zoals het hier in de streek de gewoonte is, met telkens een mooi uitzicht gaf ons rust en genot met elkaar op stap te zijn. Al keuvelend, babbelend, pratend, lachend kwamen we zoetjes aan dichter bij ons doel. De picknickplaats was ook vlug gevonden én het was droog.
Nieuwsgierig zoals we zijn eventjes neuzen wat de andere mee had als picknick. Receptjes uitwisselen, gebruik van kruiden bespreken, toevoegen van extra groenten overleggen hoorde daar allemaal bij.

 En dan staan we aan het Hellend vlak van Ronquières. Het was er zo verlaten, we konden niks bezoeken of uitleg vragen. Door onze kennis tezamen te leggen, kwamen we tot een vrij goed geheel. Hoe zeggen ze dat? "Samenwerkende vennootschappen"?

En kijk daar liep er een "lokale" gids, die er toch iets meer van wist, rond.

Het was hm  vrij frisjes, een excuus is rap gevonden, en daarom zochten we een plek om even op te warmen. Wat kan er dan beter smaken dan een kriek, dan toch voor één iemand, uit de groep.
En er zijn er ook die (weer eens) als een landloper op stap zijn. Het dient gezegd: het was een groep die vlot met elkaar overweg konden en op elkaar konden rekenen. Er werd gezorgd dat iedereen tevreden was.
Met de geur van de mosselen nog in de neus, we hadden een halt in het enige restaurant, sprongen we terug op ons stalen ros.
De terugweg verliep even vlot en het eindpunt was in Kokejane. Daar verwelkomden wij dan onze marktkramers. Even gezellig nakaarten bij een lekker drankje, maakte deze dag tot een fijne herinnering.

De rommelmarkt in Sinte Pieters

De Rolmopsen en hun aanhang zijn al vroeg uit de veren. Er is een standplaats gereserveerd en deze wordt vlijtig aangekleed onder het oplettend oog van onze eigen fotografe.
Samen met Hedwig,  Martine haar broer en schoonzus was Veerle actief op deze activiteit.
Iedereen maar duimen op een goede verkoop.
Maar het weer speelt hier ook een negatieve rol. De grote stortbui en het onweer laat de mensen binnen blijven.
Later op de dag klaart het dan toch uit. Maar de bussen komen niet meer.
Rond 15u wordt de aftocht gefloten.Onze verkopers zijn tevreden met hun omzet. Dat is het voornaamste.
Wat er nog overblijft, wordt terug ingepakt. Er zal wat plaats vrij gekomen zijn... om nieuwe rommel bij te zetten.
Een leuke afsluiter wordt gepland in de Broekstraat te Kokejane. Na een goed drankje en leuke verhalen over de belevenissen van die dag over de rommelmarkt en ook de fietstocht komt er dan toch een einde aan deze leuke dag.

Team-building

 De uitstap met ons vieren stond al een tijdje op de agenda. En eindelijk lukte het ons een datum te vinden waarbij iedereen zich goed voelde.

Dinsdag 16/08/2016 na de ochtend activiteiten stonden we paraat met onze kleine bagage.Een belangrijk aspect: Laura, de zon, was er ook bij. Er was er maar eentje die een jas aanhad hm.
Een foto om dit evenement te vereeuwigen moet echt gebeuren. Zoals ge ziet zit de sfeer er goed in. Iedereen heeft zijn beentjes degelijk ingesmeerd.
We rijden richting Ter Rijst en verder via Heikruis, Beert, Bogaarden, ... naar Halle. Het gaat van een "tout plat" naar een "faux plat". Dat zijn Martine en ik al gewoon.

De basiliek van Halle wordt onze eerste halte. Een dikke kaars schaffen we aan om in Scherpenheuvel te laten branden.
Nu wacht het Zoniënwoud op ons.

 Even een drukke baan trotseren, wat een beetje minder leuk is. Gelukkig ligt er en fietspad. Er moet niet verteld worden zeker dat er wat afgetetterd wordt.
Eens Sint-Genesius-Rode voorbij koersen we het bos in. Jammer voor de zonnekloppers. Zij zien de zon maar door de bladeren. Hun kleurtje zal nog even moeten wachten, de "bain de soleitjes" zijn voor later. Of zijn er bij die het nu al aandurven???

Ondertussen knorren al enkele magen. Een "antieke en rustiek" tafel langs de weg, nodigt ons uit om halt te houden. Picknicktassen komen boven. Er is een verscheidenheid: fris, water, wijn, bokes, tomaat, komkommer, pasta met van alles, energierepen,yoghurt, banaan,... Plaats zelf maar wat bij welke persoon.(geen wedstrijd)

Aangesterkt en vol energie rijden we verder. Het aantal km is niet overdreven daarom doen we het rustig aan. Onze fotograaf is uit het goede hout gesneden. Zij merkt heel wat leuke tafereeltjes op. We zullen weer een album vol prentjes krijgen.

Het museum en park van Tervuren is een lust voor het oog. Jammer dat de werken nog steeds gaande zijn in het museum.
Waar is onze kindertijd gebleven dat wij hier op schoolreis kwamen...

Herinneringen worden opgehaald, verhalen verteld.
De zon laat zich van zijn mooiste kant zien en geeft onze trip een extraatje. Om hiervan ten volle te genieten zoeken we een terrasje op. Martine kent er hier in de omgeving genoeg maar ze moeten ... open zijn. Dorstigen laven is niet altijd gemakkelijk hoor!

En nog minder iemand  vinden om een foto te maken van ons clubje.
 Er staan te veel knopjes aan het toestel, het wordt een video maar de foto komt er na een tijdje nog niet. Dus een andere oplossing dringt zich op. Het resultaat mag er dan wel wezen.

Leuven is in aantocht of liever Leuven wij komen eraan.
Waar is ons hotel? Rustig vrouwen, dat vinden we wel en bernard is er ook. De "Professor" gaat niet lopen, hij verwacht ons. Oeps waar komen de fietsen??? Geen problemen dames, die gaan ook "kameren".

Na onze opknapbeurt zijn we klaar om Leuven te ontdekken. Zoveel volk! Als je dan van en rustige fietsroute komt, klinkt het dubbel zo hard.
Deze stad verdient wel een bezoek. Wat mooie gebouwen!

Aan restaurantjes geen gebrek maar wat gaan we kiezen? Ah nee even de foto's bekijken. En is iedereen tevreden met erop staat?
De honger laat niet op zich wachten alleen is het wachten op de ober.
Noodgedwongen moet er een apéro komen want anders zit je daar toch maar met lege handen.
Een wandeling in het stadscentrum nadien doet de vertering beter werken. Waar staat nu die "kotmadam"? En kent zij de weg in Leuven? De kaart ligt toch al op haar schoot.

Na een korte/lange (?) nachtrust genieten we van een goed ontbijt. En wat een eetlust dat we hebben of zit er iets anders achter???

Het startsein voor het tweede deel wordt gegeven en wijlen op weg. De omgeving toont haar pracht aan natuur, abdij, boerderijen, kastelen. Kliklik om zoveel mogelijk vast te leggen om nadien even te bekijken. Heel belangrijk is het dat het op ons netvlies geprikt staat.

Het kasteel van Horst nodigt
ons uit een rustpauze te nemen. Scherpenheuvel zien we van ver liggen na de nodige stijgers en dalers.





De kaars van Halle laten we in Scherpenheuvel

 branden voor allen die het nodig hebben. Een nieuwe kaars brengen we mee naar Halle om daar hetzelfde te doen.
De rit bevalt ons daarom besluiten we door te rijden naar Averbode. De weg daarheen zullen we ook niet vergeten. Het loont de moeite.

In Averbode nodigt de abdij ons uit om een kijkje te nemen. Een ijsje mag voor de liefhebbers ook niet ontbreken.
En je gelooft het of niet, ze hebben ginder ook een "Vossenhol". Daar hebben we afgesproken met onze chauffeurs, Hedwig en Bram.



Waar wij 2 dagen gereden hebben om er te geraken, gaat het met de wagen op 2 uur.
Het afscheid was vlug, ieder wou bij zijn "volk" zijn en vertellen hoe goed en fijn wij het gehad hebben.

Daar doen wij het toch voor. Teambuilding?