Bijna op weg

Ons stalen ros is gezadeld. Iets vergeten? Iets teveel? Dat merken we wel onderweg

Laat ons rollen, steeds wat verder. Tot daar waar de adem ons brengt.

Waterwegen lopen naast ons. De fietspaden pittoresk! Zij leiden ons door de natuur.                                              

Stilte, rust, kalmte! Eén met je zelf, met je lichaam, met je gezel.

Delen, delen met de bloemen, bomen, vogels, insecten… en met je gezel.

Aanvaarden wat je ziet,  wat op je afkomt,
Vechten, niet alles aanvaarden, nee vechten.                                                                           

De uitdaging is aanwezig. Verder, nog verder.

Daar wordt het moeilijker. Doorzetten, niet opgeven, trappen, rollen, hijgen, zweten.

Lukt het mij? Lukt het de andere? Elkaar steunen, voort trekken maar dan met woorden.

Positieve woorden, aanmoedigen, volhouden.

De weg is lang, tijd om na te denken, te spreken, te zwijgen.

Eén zijn met je zelf, met je lichaam, met je gezel …

tot het eindpunt waar het ook mag wezen.