Oetingen, hier zijn we

 Samen met Bertje sta ik op uitkijk in Oetingen, afspraak aan het Kerkplein. En er staan heel wat mensen! Allemaal voor ons? Maar nee, vandaag zijn er hier 3 wandeltochten. Desillusie.
We zijn toch niet alleen. De "Die Hards " komen er aan. Tuut tuut en wij op stap! Al vlug gaat het jasje uit. Het is toch wat te warm!
Iedereen kan van de natuur genieten, de tocht gaat 3/4 door de pure natuur. De Heidetochten kruisen ook telkens onze wandeltocht.


En je kan zien dat het overal nog niet opgedroogd is. Dus voorzichtig zijn en niet glijden he Bertje.

Bijschrift toevoegen

De tocht is een cultuur-uitstapje.
We komen aan de IJzeren man, het hoogste punt van de streek.

 Het graf van Staf De Clercq komen we ook tegen.
Dit is wel een omstreden figuur.
Vele wandeltochten komen hier langs.
Een beetje verder heb je een prachtig uitzicht,
bij goed weer wel te verstaan.

 En of het warm is! Amai zeg, nu maken we kennis met de zomer. Drinken aub!
Nee, het is reeds op, uitgedronken, te weinig mee gebracht. Ramp o ramp!
Wat verkoeling in een kapel doet deugd.
Uitblazen, de wandeling gaat nu een tijdje op rustige straten, dat wil zeggen in de volle zon.

Nog even op de tanden bijten, het einde is in zicht. We stappen hier op de

Kerkweg. Een baantje dat ik helemaal niet kende. Zo rustig en bijna in het centrum!
Nu komt dat pintje al korter bij.
Nog eens ramp o ramp: het café is dicht, de controlepost van de Heidetochten is ...dicht!
We toveren onze liefste lach en droevigste gezicht, tong uit de mond en... het lukt! Als we niet kieskeurig zijn, mogen we bestellen. De dorstige laven noemen we dat. Het loopt zoetjes binnen. Ondertussen maken we nog wat reclame voor de Rol-Mopsen en hun activiteiten. Ook de blog wordt kenbaar gemaakt. Misschien kunnen we eens samenwerking en zo ook sponsorgeld ophalen... De crew is wel geïnteresseerd. We zullen zien wat de toekomst brengt.